16 en 17 mei

SPANJE!!!
Ik kan het nog niet echt bevatten. Ik ben zo blij! 😀
Ik ben in Irun. De startplek voor de "beroemde" camino del Norte. Wat men zegt, de mooiste route van allemaal. De laatste ronde, langs de kust naar Santiago. 825 km nog. Ik heb niet meer geteld, maar ongeveer 1200 km heb ik erop zitten nu. Dus dat zou kunnen kloppen. Ergens net over de 2000 km zou het worden als ik mijn gekozen routes zou volgen.
Ik heb inmiddels ook een "camino liedje". Op bijzondere momenten zing ik dat of speel ik dat af op Spotify. Follow the sun. Van Xavier Rudd. Lekker ritme op te lopen en mooie tekst. Zo ook toen ik de grens over liep. Zingend... follow, follow the sun... 😉 met een traantje dat rolde over mijn wang. Van blijdschap!
Ik kan jullie niet uitleggen wat zo'n reis met iemand doet. Het is zo'n bijzondere ervaring.
Net na de grensovergang kon ik het niet laten en heb ik me nog 1x omgedraaid.
Au revoir!
Ik zal niet snel terugkomen naar Frankrijk, maar er wel vaak overheen vliegen. En dan kijk ik door het raampje naar beneden met een heel speciaal gevoel.
Ik liep vandaag door Irun. En liep meteen tegen het eerste bord SANTIAGO aan.
Ik kom eraan!

18 mei

Camino Del Norte. De laatste route in mijn Komoot app.
Vanochtend ben ik rond 8.30u vertrokken. 26 km ongeveer van Irun naar San Sebastián.
Ik had me gisteren goed ingelezen over de laatste route naar Santiago. Dus ik wist dat er meteen een enorme berg aan kwam. Hopsakee.... stijl omhoog! Aan een stuk door. Puffen, zweten, hijgen, pauzes. Ik heb zelfs een stuk op handen en voeten geklommen. Gelukkig zijn hier geen foto's van. Je kunt er vast beeld bij maken. Nu snap ik waarom de andere pelgrims (ouderen) onderlangs liepen. Ik riep ze nog na dat ze "fout" liepen. Dat de gele pijl omhoog wees. Zij wisten dit denk ik, maar hebben helaas het fantastische uitzicht dan ook niet gezien.
Al met al de mooiste etappe die ik de afgelopen weken gelopen heb! Ik bleef om me heen kijken. Zo mooi! Ik liep over de top van de berg met links van mij Spanje, de steden en bergen. Zo ver als je kunt kijken. En rechts van me de zee en stranden. Oneindig zee! Ik liep uren over de top van de berg. Geweldig!
Wat me de hele reis al opvalt, maar vandaag waren ze in overvloed. Jonge meiden/dames. Alleen op pad. Rugzak op de rug en rondtrekken. Heel apart om er zoveel te zien. Vandaag in het hostel ook. We zijn met 6 dames op 1 kamer en alle 6 alleen op pad met een rugzak. Backpackers en pelgrims zijn het.
En groot gelijk hebben ze. Het is geweldig!

19 en 20 mei

Dit gaat verdorie nog een heftige laatste ronde worden... hahaha... chips!
Hele pittige bergen. Op en af en op en af en op en af. Ik ben kapot na 3 dagen!
Zweten als een gek. Ik moet er zelf enorm om lachen.
Wat wel echt heerlijk is, de kust, de badplaatsen, het weer.
Er zijn ook veel meer pelgrims onderweg. Echt heel erg leuk. Ik besef me nu pas hoe alleen ik heb rondgezworven. Dit is echt stukken gezelliger. Al loop ik wel nog steeds liever alleen. Mijn eigen ritme.
Er omheen vind ik ze gezellig. 😉
Ik ben inmiddels in Deba. Ofja net ervoor heb ik een kamer gehuurd. Mega gaaf! Check de foto's! Midden in de bergen. Wat zal ik lekker slapen vannacht. Verder gaat het goed. Goed eten, goed drinken, goed slapen, geen fysieke klachten en vrolijk.
Langzaamaan naar het einde toe werken. Nog plus minus 750 km. Ik merk ook dat ik daar langzaamaan aan toe ben. Kan het niet zo goed uitleggen, maar ik sluit het langzaamaan af merk ik.

21 mei

Helaas, een hele slechte dag. Opeens enorm last van heimwee. Heel vreemd! Nog nooit last van gehad in mijn leven. Het einde is in zicht en ik wil naar huis. En het liefst vandaag nog. Mijn hoofd zit helemaal vol. Steeds andere plekken, steeds andere mensen, steeds een ander bed. Ik mis mijn eigen spulletjes, mijn eigen plekje, familie en vrienden. Ik voel me eenzaam.
Helemaal in het begin van mijn reis heb ik hier ook een dag last van gehad. Het gevoel van enorme eenzaamheid. En nu op het einde dus weer.
Vandaag doe ik dus niet teveel meer. Ik heb gelopen naar mijn overnachtingsplek. Ik ben een planning aan het maken voor de komende dagen nu, ik kook nog wat, douchen en filmpje kijken in bed. Morgen nieuwe dag.

22 mei
Ik heb gisterenavond lang in het hostel aan een tafel gezeten. Kletsen met andere pelgrims. Zij zijn allemaal in Irun gestart en bomvol energie nog. Zoals ik gisteren als schreef heb ik even een dip. Heel bijzonder. Deze had ik niet meer verwacht. En zeker niet met heimwee verschijnselen die ik nooit gehad heb. Ik heb wel veel innerlijk werk gedaan de afgelopen weken. Heel veel!
Ik heb het gevoel dat dit een uitwerking daarvan is. Het heeft er allemaal mee te maken namelijk. Lastig uit te leggen hier. Maar voor mij is er connectie.
Vandaag heb ik een flink stuk gelopen en daarna de bus naar Bilbao gepakt. Een goede hotelkamer geboekt voor mij alleen. Even alles op een rijtje zetten en een plan maken.
Een camino lopen is voor iedereen anders. Om andere redenen. Op andere manieren. Andere afstanden. Samen of alleen op pad. Andere slaapplekken. Andere mensen die je tegenkomt. Het weer speelt een enorme belangrijke rol. Het is voor iedereen een eigen reis heb ik gemerkt. Zo ook voor mij natuurlijk. Ik heb vanaf dag 1 een beetje op de bonnefooi gelopen en mijn overnachtingsplekken gepland. Onder het mom van " ik zie wel waar de weg me brengt". En dat was heerlijk. Heel bijzonder en vrij. Het bracht me op onwijs gave plekken die ik nooit ga vergeten!
Maar voor nu werkt dit niet meer voor mij. Ik heb een plan nodig.
Een eindsprint op karakter gaat dit worden.
Ik heb een ticket terug nodig op papier, zodat ik weet waar het eindigt.
Misschien niet helemaal de bedoeling van een camino. Maar misschien ook wel. Zoals ik al zei. Deze reis is voor iedereen anders. Iedereen doet waar hij of zij zich goed bij voelt. En ik heb dit nu nodig om de eindstreep te gaan halen. En die wil ik halen om deze bijzondere reis af te sluiten.

23 en 24 mei

Ik zit inmiddels in Laredo. Ik heb de afgelopen 2 dagen even kilometers gemaakt. Het weer is prachtig. Langs de kust waait het een beetje. En de paden van de camino lopen over het strand. Dus geregeld kan ik mij afkoelen in de zee. Heerlijk! Ik val misschien een beetje in de herhaling, maar het is zo mooi hier. Echt ongelooflijk! En zeker nu de zon schijnt. De badplaatsen waar ik steeds eindig zijn vol met mensen. Heel leuk. Iedereen is op straat. Muziek, sporten, terrasjes. Echt een vakantiegevoel krijg je ervan.
Ik moet wel echt wennen aan al de pelgrims overal. De helft zijn hele leuke mensen en de andere helft (als ik dat hier even mag spuien bij jullie) van die popie jopies. Ik kan daar, na al die weken alleen rondtrekken, niet zo goed tegen merk ik. Constant in de picture willen ze staan. Foto's en filmpjes van zichzelf aan het maken. Even helemaal niet mijn ding merk ik. Ik ontloop en ontwijk ze overal merk ik. 😉
Maar gisteren bleek ik niet de enige te zijn die dat voelde. Ik ontmoette een Nederlander. Onderweg vanuit Alkmaar. Dus ook een enorme tocht achter de rug. Hij had het ook lastig de laatste ronde. Ook vooral mentaal was hij op. Dus we hebben even geprobeerd elkaar op te peppen voor de laatste ronde. Morgen ga ik langzaamaan verder richting Santander. Een leuke stad, waar ik ooit als eens geweest ben. Dus daar verheug ik me wel op. Als ik Santander voorbij ben. Zijn het nog ongeveer 2 weken. Ik word langzaamaan zenuwachtig... hihi...

25 en 26 mei

Yoehoe! Ik ben Santander voorbij! Ik slaap wel in Santander. Dus ben even een stuk terug gegaan met de bus. Ik heb met mezelf afgesproken, geen crappie gedoe meer. Ik trek het niet meer. 😉 Misschien straks op het einde weer om het af te sluiten. Maar nu even niet. Dus lekker 2 nachtjes in Santander en vanuit daar loop ik steeds en pak ik de bus terug. Leuk hostel, midden in de stad. Barretjes om de hoek. Wasserette om de hoek. Veel backpackers en pelgrims om mee te kletsen.
De routes worden hier wel ietsje minder mooi merk ik. Veel verharde wegen de laatste 2 dagen. Maar oké, het loopt wel lekker, makkelijk en snel.
Er is me alleen iets vervelends gebeurd. 😞 ik ben het stempelboekje vergeten in het hostel in Laredo. Aahhh! Teveel mensen die ochtend aan de balie. Teveel afleiding. Iemand vroeg mij iets over de app die ik heb voor de slaapplekken en eetplekken voor pelgrims etc. Dus in plaats van alles in mijn tas te doen, ben ik gaan uitpakken om mijn telefoon te zoeken. Die zat ergens onderin natuurlijk.
Kletsend naar buiten gelopen en mijn boekje op de balie vergeten.
Ik heb het hostel gemaild en gebeld. Maar helaas nog geen contact gehad. Hopelijk kunnen ze die opsturen!
Voor nu dus even niet stempelen en een nieuw boekje zien te scoren ergens. Jammer! Verder ben ik fysiek nog steeds top in orde en mentaal nog steeds bomvol. Helaas zakt dat niet echt. Ben bang dat dat thuis pas weer komt. Morgen, nog ongeveer 2 weken. Boohhhh! Niet normaal! Bijna in Santiago! Wat zal dat raar zijn. Het plein op lopen daar. Na al die weken. Einde oefening... heel gek idee nog.

27 en 28 mei

Ik heb voor het eerst weinig te melden. Hihi...
Ik ben in Llanes. Weer een leuke badplaats.
We gaan stug door met het plan dat ik vorige week gemaakt heb. Er staan nog 14 etappes op. Dat betekent dat ik 11 juni, over precies 2 weken Santiago in zou lopen.
Ik heb wel nog wat speling mocht er iets gebeuren. 😉
Wat wel nog leuk is om te melden. Mijn stempelboekje is gevonden en wordt opgestuurd! Hiephoi!
Die ben ik gelukkig niet echt kwijt dus. Zou enorm zonde zijn.
De komende 3 dagen loopt het parcours naast de zee, aan de kust richting Gijon. En vanuit daar, net ietsje verder naar links op de kaart gezien, gaat het schuin omlaag naar Santiago.

29 en 30 mei

De afgelopen 2 dagen heb ik vanuit Llanes naar Ribasella en daarna naar Sebrayo gelopen. Één dag heerlijk zonnig weer en de andere dag bewolkt en een beetje regen. Helaas. Het maakt de tochten minder leuk en zwaarder. Maar het hoort erbij in Noord Spanje. Hier is de natuur zo groen. Er moet geregeld regen vallen. Dat kan niet anders 😉
Als het goed is heb ik de komende dagen alleen maar zon! Ik begin ook een lekker kleurtje te krijgen inmiddels. De korte broek en topjes zijn zichtbaar op mijn lichaam. Morgen loop ik naar Gijón. Giegon zeggen ze hier. En dan met een echte Hollandse G.
Gisteren had ik fijn mijn was gedaan. Echt, echt goed weer eens. Goede wasmachine, zelf kunnen instellen welk programma (geen snelwasje, zoals al die pelgrimshuizen vast hebben ingesteld) dus ik was helemaal happy met mijn schone was en lekker ruikende kleren. Gooi ik vanochtend toch mijn hele kop koffie om. En je raadt het al.... in de tas, de klep stond open. Hele kop erin! Weg schone was. Geen dag schoon gehouden. Dus ik ruik nu naar koffie. Totdat ik de volgende wasmachine tegen kom!

31 mei

De maand mei ook al om. Het gaat heel hard nu.
Gearriveerd in Gijon inmiddels. Vandaag was een lange dag. Van 8.00u tot 15.30u gewandeld. En ik heb zeer weinig pauzes. Ik heb altijd al mijn eten en drinken grijpklaar in mijn zakken. Dus kun je je voorstellen wat een dag. En vol zon ook nog. Nu klaag ik daar NUL over! Maar de pelgrims om me heen zien er behoorlijk rood en opgeblazen uit. De warmte komt nog net niet uit hun oren stomen. 😉
Ik loop nu 2 weken op de Camino Del Norte en al 2 weken hoor ik 's avonds in de hostels dat er nog 2 mannen onderweg zijn vanuit Nederland. Ene Martin en ene Nico. Ik kom dezelfde pelgrims steeds tegen, maar deze 2 heren niet. Ook raar toch? Precies op andere plekken zitten we steeds. Ik zou ze graag ontmoeten.
Verder is mijn tas steeds leger en lichter aan het worden. Heel fijn. Ik koop nauwelijks nog iets nieuws. Alles wat op is, is klaar. Mits de echte basisbehoeften natuurlijk. Ook mijn kleren zijn echt toe aan de prullenbak langzaamaan. Gaten, vlekken, vale kleuren... ik loop voor schandaal. Maarja, alles mag tijdens een camino.

1 en 2 juni

Ik word bruin! Yoehoe! Heeeeerlijk, wat een zon!
Ik ben net voor Almuna gestrand. Bovenin Spanje, aan de kust nog steeds. Een paar dagen redelijk vlakke weg. Is wel even lekker. Meters maken en niet zoveel hoeven puffen. Ik heb vandaag een heel stuk samen gelopen met een leuke dame uit Engeland. Dat komt niet vaak voor, samen lopen 😉 maar toch ging dit goed.
De tijd vloog voorbij.
Buiten, voor het hostel zat een dame uit België. Ze was haar voeten aan het behandelen. Flinke blaren helaas. En te weinig spullen om alles te behandelen. Dus ik heb vandaag, zo goed als al mijn spullen afgegeven. Koelverband, pleisters en blarenpleisters. Zij had het harder nodig. Ik hoop dat ze Santiago red!
Voor mij staan nog 9 etappes op de teller.

3 en 4 juni

Yes!
We gaan omlaag. Het binnenland weer in.
Morgen vertrek ik vanuit Ribadeo naar Mondonedo. Een flinke étappe weer. Maar als ik het goed begrijp geen "gekkigheid".
Ik wil toch iets met jullie delen, of beter gezegd, overleggen. En dan vooral met de dames hier.
Sinds ik in Spanje loop zie ik veel mannen met een wandellegging aan. Zo'n lekker strak ding. Ik weet nog steeds niet wat ik ervan moet vinden. Het is niet zo van, alle mega fitte, goed getrainde mannen hebben die aan. Nee, nee, alles en iedereen qua postuur zeg maar. Heel erg dat ik dit met jullie deel, maar het blijft hangen bij mij. Ik probeer er verder niet over te oordelen. Iedereen moet doen waar die zin in heeft, maar het is me wat 😉 hahaha...
Blijkbaar zijn ze hip...
Maar nogmaals, als je ooit in de buurt komt van Noord-Spanje of de kans krijgt hierheen te gaan. Echt doen! Wat is het hier ontzettend leuk en mooi! Echt een dikke, vette aanrader.

5 en 6 juni

In Vilalba geëindigd vandaag. Het wordt steeds drukker. Vandaag liep ik voor het eerst midden in een reuze groep pelgrims. Jeetje, wat een bende mensen bij elkaar. Muziek, zingen, tegelijkertijd pauzes. Het leek een wandelgroepsreis.
Hartstikke gezellig. Nu even bijkomen 😉
Ik slaap vandaag op een vakantiepark. Heel groot, met zwembad, restaurant, terras, parken, winkeltje. Alles erop en eraan. Leuk voor de afwisseling. Extra vakantiegevoel op deze manier.
Ik heb ook mijn laatste steentje achter gelaten vandaag. Ik had er 2 bij me. De eerste heb ik achtergelaten in Lourdes. Deze ergens bij een paaltje waarop de richting naar Santiago stond. Ik was van plan deze in Santiago achter te laten, maar opeens wilde ik het nu, vandaag doen. Dus tijdens een pauze heb ik een briefje geschreven, dit opgevouwd en onder steentje neergelegd. Done! Missie is geslaagd. De laatste kilometers naar het eindstation. Nog 5 étappes.

7 en 8 juni

Nog 3 nachtjes!
Gisteren Baamonde en vandaag Sobrado.
Het gaat goed.
Ik heb gisterenavond heel lang geappt met een pelgrim die ik ontmoet heb in Rocroi.
Dit lijkt nu eeuwen geleden.
Hij was ook onderweg vanuit Nederland en ik zag hem voor het eerst in Dinant voorbij lopen. Een grote rugzak met een witte schelp eraan.
Daarna kwam ik hem telkens tegen en in Rocroi ben ik achter hem aangerend. Haha..
Vanaf toen hebben we contact, appen, soms stukken samen gelopen, soms in dezelfde pelgrimshuizen geslapen. Helaas halverwege Frankrijk ergens scheidden onze wegen.
Hij ging de zuid route lopen en ik de kust route. Maar we appen nog regelmatig. Beide nog onderweg en beide bijna in Santiago. Heel erg leuk!
Verder is het weer nog steeds goed. Heerlijk lopen zo.
De laatste foto's en de laatste berichten de komende week. Heel gek!
Missie bijna volbracht.